zorbaayyy...

…şimdi öznesini kaybetmiş cümleler gibiyim,
faili meçhul bir sevdaya vurulmuş.
yazık yıkılmış umutlar misali ,
yangın yerine hapsolmuş.
bugünde yürek denen coğrafyama ,
tel örgülerle sınırlar konmuş.
ömür dediğin masal ,kısa bir oyunmuş…
ş.s.y

Seni özlüyorum şimdi
Aldığım her nefes, SEN
Attığım her adım, SEN
Anlamında hayatın
Tadında sevdanın
Yaşamak gibi
Sevmek gibi
Özlüyorum seni.

Her sabah senle uyansam da
Her dem sen koksam da
Öpsem de koklasam da
Senleyken bile özlüyorum seni.

Hiçbir tanıma sığmayan seni
Hiçbir coğrafyaya sığmayan seni
Sığdırmaya çalışıyorum inatla ömrüme
Gülüşüne sığındığım yorgun günlerimde
Gözlerimi aydınlatan ferim oluyorsun.

Kısacası Sevgiceyim
Şu değersiz ömürde
Tüm hazinem SEN oluyorsun…
ş.s.y.

Hep karanlık yanlarını yaşadım hayatın
Umutlarım ve düşlerim hep yarım kaldı
Hep eksik yaşadım;
Yaşamı bile!
Hiç oyuncağım olmadı benim,
Hiç çocuk olmadım ben
Bu yüzdendir, büyümedi içimdeki çocuk
Sahiplenmesini bilmedi
Bilemedi beklide!
Ölümle de erken tanıştım
O aldı bir sabah ilk dostumu
Beklide bu yüzdendir
Korkmadım hiç ölümden.
TERKEDİLİŞLERE ALIŞAMAMAM bu yüzdendir belki de.
Yalnızlığı hep avucumda taşıdım
Kalabalığın içinde bile yalnızdım
Ve hep sustum
Kim bilir belki de ben çok konuştum
sessizler coğrafyasında!
Belki sandığımdan da kalabalıktım
Erken tanıştım hayatla ömrüm piç edilmiş bir düzenden arta kalandı bana
Küçük ellerimle büyük umutlar dövdüm yüreğimde
Her vurduğumda çekici kinimle besledim yüreğimi
Dar sokaklarda yüreğimle haykırdım
Çocuktum daha çıkmıyordu sesim
Dünya küçüktü hayallerimin ve yüreğimin yanında
Yüreğimle, bende büyüdüm!
Benle birlikte küçülenleri görerek büyüdüm.

Ellerimde umutlarım vardı, büyüktüm
Onlarsa küçüktüler ve hep küçüldüler
Ama yetmedi büyük umutlar ,küçük adamların yalanlarına
Bense inadına büyüdüm küçülterek onları.

Büyüdüm sevecek kadar büyüdüm
Aşkın etiketlendiğini görecek kadar büyüdüm
Yüreğin yetmediğini gördüm, küçüldüm!
Küçüldükçe acımı ve öfkemi büyüttüm
Düşlerimi unuttum
Gülücüklerimi peşinatsız dağıttım
Kaleme ve kağıda sarıldım, seni tanıdım
Hayatı büyütmek için küçülenleri yazdım
Bir de sana olan sevgimi, senli düşlerimi.
yüreğimi sana bıraktım ,yeniden büyüdüm
Şimdi sende kalan bir ömrün özetidir!
Geçmişin gölgelerine bıraktım seni
Senin inanmadığın kadar büyüdüm, büyüktüm!
Şimdiyse yaralı bir yüreğim sokaklarda
Adımlarım biraz ürkek,
Biraz utangaç,
Biraz kırılgan!
Kayıp bir umudum
Sensiz kendi iklimimde.
Kendi iklimimde rehinim, senin gözlerinde
Sende benden kalan
Sana kalan yani
Bir ömrün özetidir
Vasiyetimdir karalamayasın…
ş.s.y

...Yorgun bir yazın peşi sıra geldi bahar
Hayat tüm renklerini azad etti
Bir tek mavi kaldı esir
Ellerinde kelepçeyle
Suçluydu!
Gözlerin kadar suçlu.
Güzeldi!
Senli sabahlar kadar güzel.
Asiydi!
Yaralı bir güvercin kadar asi.
Tutsaktı hüzün mevsiminde
Yaralıydı yalan bir gözde
Rehin bıraktı ömrünü
Yapraklar misali düşmeyi seçti çaresizce
Şimdiyse;
Beşinci bir mevsim aramaktadır maviler
Her mevsim öleceklerini bile bile…
ş.s.y